Επικήδειος λόγος του Δημάρχου Πάρου Μάρκου Κωβαίου στην εξόδιο ακολουθία
του πρώην Δημάρχου Χρήστου Βλαχογιάννη
Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2020
Με σεβασμό, συγκίνηση και θλίψη, η Πάρος αποχαιρετά σήμερα ένα σπουδαίο και εκλεκτό μέλος της, τον Χρήστο Βλαχογιάννη.
Βαρύ το καθήκον όλων μας. Ακόμη πιο βαρύ το χρέος και η δική μου ευθύνη να αποχαιρετώ έναν εξαίρετο άνθρωπο. Μα πάνω απ’ όλα, έναν καλό φίλο.
Η είδηση του ξαφνικού θανάτου σου μεταφέρθηκε το πρωί της Κυριακής από στόμα σε στόμα, παγώνοντας ολόκληρη την Πάρο. Ο επί δύο θητείες Δήμαρχός μας, ο Δάσκαλος, ο φίλος, ο συναγωνιστής που διακρίθηκε καθ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, δεν είναι πια κοντά μας.
Ο άνθρωπος που πίστεψε βαθιά στην ιδέα της Αυτοδιοίκησης και την υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση, αφήνοντας σημαντικό έργο την μεγάλη προσφορά του στην τοπική κοινωνία, φεύγει για το μακρύ ταξίδι.
Γεννήθηκες το 1954 στη Διάβα Τρικάλων. Ήσουν πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας. Υπηρέτησες ως δάσκαλος σε σχολεία της Πάρου από το 1978. Διετέλεσες Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. Δασκάλων / Νηπιαγωγών Πάρου – Αντιπάρου.
Εκλέχθηκες για πρώτη φορά κοινοτικός σύμβουλος το 1990 με τον Ενιαίο Συνδυασμό στην πρώην Κοινότητα Μάρπησσας. Στη συνέχεια ,διατέλεσες αντιπρόεδρος της Κοινότητας μέχρι το 1998.
Στις εκλογές του 2002 εκλέχθηκες Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πάρου. Υπήρξες Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου από το 2003 έως τον Αύγουστο του 2007. Από την 1η Σεπτεμβρίου του 2007 μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του 2014 διετέλεσες Δήμαρχος Πάρου.
Υπήρξες ένας ακούραστος δάσκαλος, οι καρποί του οποίου, πετυχημένοι επιστήμονες και αξιόλογοι άνθρωποι συνεχίζουν τα βήματά σου, διατηρώντας το πνεύμα και τις αρχές που εσύ τους ενέπνευσες, βίωσες και δίδαξες, στο παρόν και στο μέλλον. Είχες την τύχη να έχεις τα περισσότερα παιδιά από κάθε πατέρα που σήμερα θρηνούν την απώλεια σου.
Η ανιδιοτέλεια και η επιθυμία για προσφορά στην Πάρο σε κέρδισε στη συνέχεια. Κατάφερες έτσι να γίνεις αρχηγός στις καρδιές όλων μας. Ήσουν αυτός που μας ενέπνευσες να καταργήσουμε τις διαχωριστικές γραμμές στην μικρή μας κοινωνία και να γίνουμε το παράδειγμα συνεννόησης και ομοψυχίας.
Όταν με τίμησες με το αξίωμα του Αντιδημάρχου, όντας εσύ στη θέση του Δημάρχου, καταφέραμε από κοινού και κάναμε πράξη την έννοια της υπέρβασης και της συναίνεσης, εφαρμόζοντας ένα πρότυπο μοντέλο αυτοδιοίκησης κόντρα στα φθαρμένα συστήματα του παρελθόντος, μακριά από τους κομματικούς εναγκαλισμούς. Αφήνοντας στην άκρη αυτά που δήθεν μας χωρίζουν, και προτάσσοντας όσα μας ενώνουν. Για μένα, ο τρόπος αυτός αποτέλεσε πολύτιμο οδηγό και παρακαταθήκη για την μετέπειτα πορεία στα αυτοδιοικητικά πράγματα.
Πάντοτε με ζήλο και καλή πρόθεση, σε συνεργασία με τους Δημοτικούς Συμβούλους και των άλλων παρατάξεων, έθετες ως στόχο την πρόοδο και την ανάπτυξη του Δήμου. Ένας πιστός δημοκράτης, που δεν διαχώριζες τους ανθρώπους κατά τις πολιτικές τους προτιμήσεις, αλλά με βάση την προσήλωση τους σε υψηλές αξίες και ιδανικά.
Βαθιά καλλιεργημένος, χαμηλών τόνων, μετριοπαθής, διαλλακτικός και ταπεινός, με ήθος και καθαρό πνεύμα. Έντιμος, μα πάνω απ' όλα, άνθρωπος του μέτρου, δούλευες αθόρυβα, αδιάκοπα, με σύνεση, μεθοδικότητα για την πρόοδο του τόπου σου. Ταυτόχρονα επίμονος και διεκδικητικός, όταν οι συνθήκες και οι περιστάσεις το απαιτούσαν.
Έδωσες μάχες και πέτυχες επί των ημερών σου να αφήσεις σημαντικό έργο που αφορούσε στην επίλυση των καθημερινών και μακροχρόνιων προβλημάτων της Πάρου, πάντα με ενωτικό πνεύμα και με τη συλλογικότητα που οφείλουν να διέπουν κάθε δημόσια δράση.
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα έργα και δράσεις που υλοποιήθηκαν στη θητεία σου Δήμαρχε. Δεν είναι όμως της ώρας. Άλλωστε όλα έχουν καταγραφεί στην ιστορία του τόπου μας και στις μνήμες των συμπατριωτών μας. Τώρα είναι η ώρα του αποχαιρετισμού.
Αγαπητέ φίλε Χρήστο,
Τούτη τη δύσκολη ώρα, ως Δήμαρχος Πάρου εκπροσωπώντας όλους τους δημότες, σε προπέμπω στην αιωνιότητα, κρατώντας όλη την αγαθή εικόνα της υπόστασής σου και συλλυπούμαι την Άννα τη σύζυγό σου, την Έφη την κόρη σου, τα εγγόνια σου, όλους όσοι σε αγάπησαν και σε τίμησαν.
Αιωνία σου η μνήμη φίλε μου Χρήστο. Το χώμα της αγαπημένης σου Πάρου να σε σκεπάζει ανάλαφρο.